Tesadüf mü, Tevafuk mu?

Bazen karşılaştığımız bir insana “Ne güzel bir tesadüf” deriz.

Oysa belki de bu karşılaşma bir tesadüf değil, tevafuktur.

Her iki taraf da bambaşka şeyler ararken yolları kesişir;
birbirlerini dinler, birbirlerine yardımcı olurlar.
Yeni bir yola birlikte adım atmaları da işte bu tevafukun bir sonucudur.

Alışılagelmişin dışında, bugüne kadar kimsenin yapmadığını yapan yeni bir yol arkadaşı…
İnsana aslında ne kadar yalnız olduğunu,
çok arkadaşı ve dostu olduğunu sandığı halde ne kadar yapayalnız kaldığını gösterir.

İnsanlar değişir.
Bu yüzden kimseye ön yargıyla yaklaşmamak gerekir.
Kimin kalbi temiz, kimin kalbi karanlık,
bunu ancak yaşayarak öğreniyoruz zaten.

Hayattaki en önemli şey, insanın kendisiyle yüzleşmesi ve helalleşmesidir.
Zamanında “hep seninleyim” diyenler,
bir gün umursamaz hale geldiklerinde,
işte o zaman insan, sudan çıkmış balık misali,
bozuk paradan bile değersiz hissediyor kendini...