ECEVİT GİBİ KONUŞAN KALMADI

Söylediği her cümleyle bir millete yön veren liderlerin yerini bugün sadece konuşanlar aldı…

Söylediği her cümleden bir slogan çıkarabildiğimiz Bülent Ecevit, bu ülkenin siyaset tarihine dürüstlüğüyle, mütevazılığıyla ve halkına duyduğu sevgiyle geçti.

O, konuşurken alkış toplamak için değil, ülkesine yön vermek için konuşurdu.

Her sözü ölçülü, her cümlesi derindi.

Az konuşur, ama konuştu mu yer yerinden oynardı.

Bugün dönüp bakıyoruz…

Etrafımız çok konuşan ama hiçbir şey söylemeyenlerle dolu.

Her gün ekranlarda aynı yüzler, aynı laflar…

Süslenmiş kelimelerle halkın gözünü boyayan, gösterişli cümlelerle boşluğu doldurmaya çalışan bir siyaset düzeni…

Mutfakta yangın var!

Enflasyon almış başını gitmiş, pazar ateş pahası.

İnsanlar açlık sınırının altında eziliyor.

Emekli perişan, asgari ücretli nefes alamıyor.

Ama bunların umurunda mı?

Değil!

Bir yanda sofralar donatılmış, ihaleler paylaşılmış,

diğer yanda kuru ekmeğe muhtaç halk…

Sonra çıkıp “sabredin, düzeliyor” diyorlar.

Kime düzeliyor be kardeşim?

Tok açın hâlinden anlamaz derlerdi,

meğer ne kadar doğruymuş bu söz!

Milletin cebini boşaltanlar, hâlâ utanmadan “istikrar” masalları anlatıyor.

Yoksa bütün bu olanlar danışıklı dövüş mü?

Halkı oyalamak, susturmak için sahnelenmiş bir tiyatro mu?

Ama bilin ki artık yemiyor kimse!

Bu halk sustukça eziliyor, uyandıkça tehdit ediliyor.

Fakat unutmayın:

Bu milletin sabrı sonsuz değildir.

Biz insanız, yerli hayvan değil!

Bu ülke, Ecevit gibi düşünen, halk için konuşan liderleri yeniden doğurmadıkça

ne mutfaktaki yangın söner,

ne de bu milletin yarası kapanır!